Kadınlarım: Bleu

paris sorbonne.

akşamdan kalma kaybolmuş bir kelimenin peşindeyim. güzel bir kadın sokakta yaşlı bir adama yol tarif ediyor, saman sarısı saçlar mavi kirpikler. bir yerlerden çıkaracağım ama nereden? arkamda kalan sesler kayboluyor yavaş yavaş, yürüyorum. aylardan haziran olmalı mayıs mı yoksa ne önemi var sanki. dinginlik üzerimde yatan bir ölü gibi yapışmış üzerime, elimi kaldırıp sevdiğim kadının oturduğu apartman ziline basamıyorum. bir balon uçuyor gökyüzüne, kırmızı. bir çocuk fransızca ağlıyor arkasından.

mavi gökyüzünde bulutların üzerinde kırmızı rujlu bir balon, gülümsüyorum. sokaklardan oluk oluk şampanya akıyor bourbon galiba. saatim biraz janti kalıyor bu manzaraya...